Antony_Site_Bkg_pic_Portrait2.png
 

Samson schrijft over zichzelf.

“Ik was niet dat jongetje dat verhalen of gedichten schreef. Ik speelde tennis en luisterde naar grunge. Toen kreeg ik liefdesverdriet.”

— Antony Samson

Ik was achttien toen mijn eerste creatieve teksten op papier stonden: Engelstalige lyrics over liefde en prestatiedruk. Ik heb ze gezongen op podia in jeugdhuizen, braderijen en cafés. De band heette Ill!noise en je hebt er waarschijnlijk nooit van gehoord.

Acht jaar later schreef ik een eerste verkoopbrief … naar mezelf. Daarin werd ik aangespoord om op zoek te gaan naar een creatieve job, omdat ik mezelf niet langer mocht verloochenen. Ik volgde een tweejarige avondopleiding copywriting, begon een literaire blog en ik werd vader. Begin 2013 ruilde ik mijn job als adviseur duurzaam ondernemen bij UNIZO in voor een job als copywriter. Een groene jongen die zich had omgeschoold tot gladde reclamejongen? Nee, het leven is genuanceerder dan dat.

Nog eens acht jaar verder heb ik voor grote en kleine merken gewerkt bij Serviceplan, Gonzales en Noticed Agency. Ik heb tijdens die jaren rondgelopen als kerstman, een hele nacht gefeest in een bushokje, ambras gemaakt met een kapitein en tegen het geweten geschopt van festivalgangers voor mijn favoriete klant tot nu toe: Amnesty International. Toch heb ik vooral vlijtig mijn job gedaan. Intussen raakte ik in de ban van poëzie.

Sinds april 2021 ben ik freelancer omdat ik meer vrijheid en variatie zoek. Ik wil naast mijn job als copywriter meer tijd investeren in artistieke projecten, vrijwilligerswerk, opleidingen en lichaamsbeweging. Die variatie zal van mij ook een betere copywriter maken. Want ja, ik ben ambitieus. Maar ambitie is voor mij geen carrièrewoord, het is de zoektocht naar een leven zoals ik zelf vind dat het hoort. Over die zoektocht en ander nieuws lees je meer op mijn blog.

O ja, ik hou ook van albatrossen, parelkettingen en tennisoutfits van Guillermo Vilas.

Vorige
Vorige

poëzie